bir tür bağımlılık mı denize bakmak
sonra bütün anlamlar damlıyor
kurtuluyor musun
olgun bir nar gibi sözler
dağılıyor dilinde
notalara bak kırç olmuş
takılmış saçlarına
midemi yakıyor bu halin
dikişleri sökük
bu nasıl doku
bu nasıl çürük
bu nasıl soğuk
ip donuyor
iğne donuyor
öldürüyorsun yavaş yavaş
gözlerime bak
nerden çıktı bu hep denize bakmak


şimdi hesaplaşalım
kapansın aramızda bu konu
kendimizi ağırladığımız sofralar kurulu
geç bakalım karşıma
şiir de gelecek ezgiyle yolda
onlar biraz havaidir
erken gider geç gelir
durmadan denize bakman neden
şu dualarından söz et
hani en son kendini düşündüğün
tanrıdan olmayacak iyilikler dilediğin
ona küfür
kendine zehir dil
ikimizi de ipe dizdiğin
ödümü koparıyorsun
tamir edelim hadi ver
ama dikiş tutmuyor yüreğin

bildiğin yerlerde dolaşmaman neden
söyle misafirler gelmeden
kayıpların hangi tarih
şehir sokak
hangi ev
hangi sevgilinin dilinden
bu pus gözlerinde çakılı
yoksa
istanbulu mu sattın sen
kırıntıları çıkmış cebinden
öyle diyorlar
pusu boğazdan çalmış
ipi eski
yüreği çatlamış
dikiş tutmaz diyorlar

ağaçlar vardır
ahmak
öncü yellerle çiçeklenir
aynı yeller döker çiçeklerini
ahmak
nerden çıktı bu durmadan denize bakmak
yolu görmüyorsun
denize mi çizili pencerelerin
kimi görmek istiyorsun
en son ne zaman kesildi nefesin
dalgaları mı yutmak istiyorsun
yapabildiğin tek şey mi bakmak
ahmak
ahmak
boğaz mavisini mi arıyorsun
hangi çalılarda yırtıldı bu
deniyorum deniyorum
dikiş tutmuyor yüreğin

ama olmaz
başka ip tutmaz
başka usta bulamazsın
denize bakmatkan bozulan
maviden bozulan
istanbuldan bozulan yüreklerin
dikişçisi benim
denize bakarken dikeceğim
denemekten vazgeçmeyeceğim
ama
dikiş tutmuyor yüreğin
dikiş tutmuyor yüreğin
dikiş tutmuyor
dikiş
tutmuyor
yüreğim.

nd//