Saat kaç diyerek kolumu çevirdim
Bir çift ela göz belirdi camı çatladı
Kendimi ’kün’ deyip minareden attım
Parçalandı savruldu yer ile arşım!

Oysaki ben hülyalar gördüm
Oysaki ben ırmaklar gördüm
Oysaki ben fersahlar gördüm
oysaki, ben, ben,tarumar oldum!

Yandı ciğerimin masum avazı
Çözüldü bağrımın nurlu sıvası
Aktı, gözümden aşkın boyası
Cismimi sararmış, bozarmış buldum

Çok itikatim vardı önce yüceden
Kırıldı şelale, donmuş niceden
Oniki imamdan günden geceden
Kendimi Ali’ye küserken buldum

Yalvardım, yakardım etmeyin diye
Benim gayem insanlık, cefanız neye
Altın kıymetinde masum yüreğe
Şeytanın ininde Hudasız kaldım

Duyuyor işte Rabbil âlemin
Benim ahım Yusuf ve de Hüseyin
Önce rabbim senden noksan dileğim
küntü kenzime, ulaştır beni

Kılı kırk yararak aksın nur-u Muhammet
İçime baksın nuru Muhammet
Aynama yüzün tutsun nur-u Muhammed
Kırsın zerre-i,yaksın miskini nur-u Muhammet

Gözü dönmüş insanların
Beşiğini kin sallıyor
Ancak, varılacak hudutların
Kıyamını kim kavrıyor

Merdiven
Yol dikenli
Sözüm yok dilsize
Yok, bence kimse
Kim se de kimse
Kim se
Kilise
Kilis’e
Klostrofobi
Korkarım ki
Korkulan
Olur
Korktuğun başına
İş
Açar
Hayat sana dert olur
Dert insana,
Yol gösterir
Bu sözün sahibi Mevlana
Merhaba doğan güneş
Merhaba
İhtişam, merhaba yavrum merhaba!