Koşturun gelin
Çakır keyif olmuşken
Sildim tüm gözyaşlarımı
Akşamın karanlığına sildim
Şimdi yüzümde bir tebessüm…

Nazi subaylarıydı beni öldüren
Ellerimde kelepçeler,kurşuna dizilirken
Üç beş ağaçta vurdular yanı başımda
Tüm ülkenin karanlığı karşımda
Üstelik yoktu cebberut bir marşımda
İnsanlık dileniyordum el alemden …

Sevdasız ölülere benzedim şimdi
Sımsıkı sıktım toprağı dişimde
Ağıtlar yakılırken masum döşümde
Kimsesiz kara bulutlara benzedim
Sigaranın süngüsünde sönmüş bir leşe benzedim…

Şarabın kızıl bayrağı altında
Sermayesiz açan güneşe benzedim
Kıymet kadir bilmez canlar içinde
Ziyaret edilmez Taşa benzedim…


İçimde hiçbir sıkıntı yok
Şiir kabelerine sığındım
Elimi açtım gördüm sonunda
Şair umutlarına tutundum…


Ölümümü saklıyorum el alemden
Uzaklaştım cinayet mahallinden
Çektim kendimi insanın celalinden
Yerleşime uzak yerlere benzedim…


Benzedim de benzedim
Amma da benzedim
Kurtulamadım benzemekten
Şiirle sökülen dişlere benzedim…