Ellerim her noktada biraz daha zayıflıyor.
Kalbim ağırlaşıyor.
Gözlerime bakamaz oldum.
Gururum kırılıyor her geçen günün zifrinde.
Onurumu zedeliyor artık daha fazla yaşam.
Bir çırpıntı vuruyor dalgalarla kursağıma,
Bağıramıyorum.
Ağlayamaz oldum.
Umutlar tökezliyor parmak uçlarımda,
Ölmeyi hakediyorum.
Sövmek var ki içimde,
Sesime yeltenemiyorum.
Utanıyorum kendime göz ucuyla...
Her yeri darmadağın ediyor zihnim,
Bir başka acıyor gözler bedenime,
Gururum kırılıyor,
Boğazımda zoraki yutkunuşlar.
Yağmura şemsiye açmadım,
Hiç bir çiçek açmadı.
Kaçmadım yalandan,
Üzerine kükredim soluğumun
Soğuğuna yenik düştüm soyutluğun.
Kaçıyorum temaslardan,
Gururumu kırıyor biri, birileri, bir şeyler.
Ben yoksulum. Yoksuluyum gidişinin.
Gamzesiyken espirilerde bir piçin,
Şimdi cesediyim ruhtan düşenin.
Ezmedin mi çamurlu ayaklarınla yeryüzü!
Hüzne hamal etmedin mi kamburumu!
Ben dökülüyorum bir nehre,
Boyunca kirli bir akarsuyun.
Çığlıklar biriktiriyorum içimde,
Yorulmuşluklar boğazına demirliyorum,
Gururum kırılıyor, eriyorum...
Bir dalga vurup vicdanımın yukarısına,
Vazgeçip buralardan,
Diri diri ölüyorum...

Bahattin BERKDİNÇ