Henüz dâmen-i gülken letâiftedir bülbül
Yapışır eteğine; süsen, menekşe, sümbül
Bazen yakuttan köşksün, bazen olursun ateş
Sen ki, gülsün; karanfil, zambak değil sana eş


Yakışmaz elem, keder; anda endamı haşmet!
Akarsa gözden katre duyacaksın nedamet
Şebnem düşmüş yaprağa açışın nazenindir
Yapma ah-ı zarı gül! Hafi hazin senindir


Ayan eyleme derdin akıt kanasın için!
Ol rengine bulansın yanasın için için
Şerh-i sadırla ruhun zikri hale gelince
Vuslatı ilahiye kaçmaz gülzâr gülünce


Ey Habib’e kadim dost; çiçeklerde gül şeref
Miski amber kokulum kılınmışsın müşerref
Ey can tanem bir tanem; bu ne şeref, bu ne haz?
Kim olsaydı mukaddem, mutlak edecekti naz


İzzet-i ikramındır kokun saba yelinde
Kaplar ferah-ı sine şehr Medine ilinde
Canım feda yoluna, aşkından sızlar yaram
Nazenin, al beneklim; eşsiz Nur-u Dilaram


03.12.2012 // Numan AKKOYUNLU


Dameni: Gül fidesi
Letaif: Zikir,
Hafi: Gizli, saklı.
Şerh: Açma, ayırma.
Dilara: Gönül alan, gönül okşayan.