62
Yorum
61
Beğeni
4,9
Puan
3447
Okunma
gömdüm yüzümü
Bir seferde çizilen elmas darbesine
Ş.A.
Sıvanmış yalnızlığa kötürüm gece
Hangi sese uyansam gördüğüm ötesi duman
Kalbi delik gün saçlarında saklanmış yıldızlar
Düşünürken ay düşlerine karışmış intizar
O ki billûr düşen suya sevi kadar berrak
Kırıldığı yerde yatar yosunlu binbir hâyâl
Küf yeşili dünya ağzında balığın
Yitiğe boyanmış her şey rengini kaybetmekten…
Sıvanmış yağmur tenine ölüm, uğultulu
Hangi gün açsam tuz yakısı gözlerim kırmızı
Beleyemez acıdan, bu yüzden öldürdü ışığı
Bu yüzden kangren kabuksuz yara
Donattığı yerden zemheri solur öylece
Sus gibi dilim buz kesiği kesif
Bir mevsim ki içimden geçer bulanık
Akan suyu güzlerimden yağmış yaprak
Kuru toprağımda çatlamış infial
İçinden geçerim eskitme tinde sessizlik
Ne sebebe kıyâm(et) çöker yarın
Ne sonuca gün ahsız biter
Vazgeçiş elinde tesbih
Cinnet zulasında iflâhsız volta çeker
Sıvanmış gölgeye “ geçmiş olsunlar “ zorlu
Hani alazını vursa güneş yanlışlıkla
Değse ya da saçları sarı ılıman
Geç kalmış mezarı önce kendine kazar …
Boşluklara bir dem
Aynasında seyredin, raks eder
“Vardım bir zaman “ diyen çareler
Alın çizgilerinde izim yok
Göğüskafesimde bir çatal
Zorladıkça yaşanmışlık “es “ diyor…
Sıvanmış yalnızlığa kötürüm gece
Sıvanmış yağmur tenine ölüm uğultulu
Sıvanmış gölgeye geçmiş olsunlar zorlu
Gömdüm yüzümü…
Elleri hiç’ in demine
Varlığa tohum niyetine...
Bir seferde yırtılan ipeğin kılınça secdesine
Şükran AY
5.0
99% (75)
1.0
1% (1)
Cevap Yaz
