Nedir bu yaşlar söyle ey gönül
Her bacak koyununu çeker üzülme
Zamandır değişir
Durmaz hep böyle
Bunlar da geçer
Geçer üzülme

Hele sen sabreyle
Bak neler olur
Su bile zamanla bendini bulur
Sanma ki bu dertler hep böyle durur
Bunlar da geçer
Geçer üzülme

Yeter ki akıllar başlarda kalsın
El ayak sağlam mı ona bak hele
Gidenler, dönerler hep eski yere
Bırak da yananlar keyfince yansın
Üzülme gönül
Boş ver üzülme

Dünyanın çivisi çıkmış yerinden
Kimi yardan olmuş
Kimi evinden
Kimi korkar olmuş seher yelinden
Bir tutan olmasa da senin elinden
Bunlar da geçer
Geçer üzülme

Kimin ahı kimde kaldı ki gönül
Kim kimden, neyi çaldı ki gönül
Gelirken neyimiz vardı ki gönül
Öylece varacağız yine huzura
Üzülme n’olur
Üzülme gönül

Bırak da zavallılar eğlensin biraz
Boş ver üzülme
Üzülme gönül

Herkesin küpü dolar kendince
Kimi memba su ile
Kimi irinle
Haydi, şerefe diyelim yine seninle
Bunlarda geçer
Üzülme gönül

Her kul diğerinden biraz farklıdır
Kimi aslan yeleli
Kimi çakal bakışlıdır
Kimi odun gibi; ama dosdoğru söyler
Kimi kıvırır, kıvırır
Kıvırır söyler
Kimi beş para etmez
Kimine hakkından fazla verilir değer
Bunlar da geçer
Geçer be gönül

Bir gün bakmışsın herkes uyanık
Çakallar meydanda
Kıçları açık
Çalanlar, çırpanlar el-aman demiş
Yakındır
Görürsün
Görürsün gönül

Çetin Özdemir 08.01.2011 Eskişehir