kara bulutların bedbahtlığında saklanan güvercinleri
kırarak geldim ayağına
bugünün devasını kılıcını taşımak istediğim yiğitten aldım
sarmalayan dünyanın uydusunu kırarak
saçıyorum bütün cümlelerimi
günlerin bütün kalplerini sırtlasam da
yırtarım bütün kelimelerimi
susamış kımıldayan kuşların
kedilere selamını izledikçe
donuyorum kalemime
’oyun bitti’ derken ’sınav bitti’ sanmayın sakın
vardır her muktedir gücün aşmasını beklediği dağları
haşmetinden kalemim susar
severken
ölmeden ölmeyi düşünmezdim..
dibinde bir karış söz kalır geriye
hayanın iç yüzü kusuru görenin kusurunu görmemektir.
yazmadan okumayı bilmek gerekti oysa..
ben hala arasındayım iki yolun..
ben sen miyim sen ben misin diye?
sen bensen bütün dikenlerine razı olurum..
sanal aşklarını bilirsin.
kalbimi sana verirken ruhumu şeytana satmış olma ihtimalini düşünüyorum.
4337.şizofrenik sayfalardan..
yunus tapancı..