Şimdi bir şeyler yazsam
kim duyacak,
duysa da kim anlayacak
kendi içimde devinip devrileceğim
sereceğim eski fotoğrafarı hafızıma
içime dokunacak,
acıtmaz artık dediğim şu noktada
acım tavan yapacak,
kimseler sesimi duymayacak
ben yokuş aşağı freni bozuk kalacağım
kötüsü el freni kırık
yollar bozuk,
ben önümü göremeden
arkama bakmak istemeden
Allah’a emanet kör gidişatıma
kaptıracağm kendimi
kendimden geçeceğim
düşüncelerde yiteceğim
şimdi anlatsam bir şeyler kim duyacak
cilt cilt ansiklopedi yapsam kim okuyacak
duysa da bilse de kim anlayacak
anlamasını da geçtim
madem anlamayacak
neden duyma ihtiyacı duyacak
nedenleri bitiremiyorum ki
sonuçlara ulaşayım
kendimi durduramıyorum ki
yokuş aşağı durmayı becereyim
şimdi benim önüme kim süngerden set çekecek
kim beni gerçekten duyacak
kim bilecek
kim anlayacak
kim sevecek
kim saracak…

( Dilek KARSLIOĞLU )