Bir cümle başladık her yaşantıya.
Ya yarıda kaldık yada bitti.
Ya da biz bittik.
Sonunda hüzün ya da mutluluk.

Nasılsın kelmesi bir anlamsız.
Bir o kadar manasız oldu.
Herkes yanımızda gibi
Yalnızız yine.
Boşluk içinde gidiyoruz.
Neden kimsenn yüzüne bakmıyoruz.
Neden özledğimizi sevgimizi gizliyoruz.
Neden cansızlık içindeyiz.
Bu soruların cevabıda neden oldu.
Cümleler dökülüyor sorun varmış gibi.
Sorun da yok sadece şikayet.
Boşuz yani Karın tokluğu.
Kendimizi bile artık anlamıyoruz.
Tek tek unutyoruz her şeyi.
Unutklarımızıda özlüyoruz tek tek.
Ne saçma oldu demi.
Senin gibi benim gibi.
Tut şu ipin ucunu
Sana göstereyim yaşantıyı nerde bıraktığını .