Bir volkan patlar içimde,yolumu bulamam
Aşk,merhamet,şevkat neredesiniz?
Kin ve öfke bürümüş gözlerimi,gerçekleri göremem
Herkesi bilirim kendim gibi,zalime zalimdir derim
Oysa zalim benim, zulmüm kendime
Aç bak kalbimi korkaklık var orada

Bir dem sıyrılsam bendimden
Gelsem kendime süzülsem semada
Aşk merhamet denizinde yüzebilsem boylu boyunca
Arınsam kirden pastan,parlasam yıldızlar gibi
Ne hoş olurdu ama değil mi?

Ben böyle yetiştirildim; acıma,çal çırp
Ne gerek var buna, dünya zaten mağlup
Esire zulüm edilmez,bu hayat bizim kölemiz
Onu hor kullanan kendine zulmeder
Oysa merhamet,aşk aydınlatır hayatı
İnsan onda huzurla ilerler, sever bu dünyeyı

Kendi gibi bilir,kendinden başka herkesi
Zalimse zalim , merhametse merhamet
Ayinesi budur ; parlaksa parlak,karaysa kara
Sil temizle ayineni ey insan!
Çok mu zor bu kadar çaba mutluluk için
Aydınlat yolunu rahat yürü git ötelere
Bak neler göreceksin oralarda