okşayıp başımı candan
kulağımı çekip şakadan
babacan babacan

bilemiyor muydu acaba

yokluktan yoksulluktan
ya da bolluktan
havaya atıp düşerken tutmadı
sallamadı olmayan salıncakta
savurup uçurmadı

mutsuz muydu acaba

bir türkü çığırmadı
kızınca bağırmadı
sövmedi saymadı
dövmedi
sevmedi
hatırlamıyorum hiç
oğlum bile demedi
dizlerinde yattım bebekken ama
hatırlıyorum annem de öyleydi

koğuş büyüktü han gibi
duvarlar çıplak
boş dolaplar naftalinli
soba yok
soğuktu
çok soğuk
demir ranzalar buzdan gibi

paltom yoktu baba
pabuçlarım delikti çoraplar ıslak
yorganım inceydi
döşek hasırdan gibi
cebim boştu baba
param yoktu
aç açına uzun gecelerde
sıcak bir çorbanın özleminde
kimsiz kimsesiz çaresizce
üşüyordum
çok üşüyordum anne
iki büklüm cenin gibi

neden baba
kim bağladı ki elini
ya sen anne
neden yuttun dilini

çocuktum sevgisizlikte
ya şimdi...