20
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
2250
Okunma
Sen; elleri tütün, nefesi çay kokan öğretmenim…
Doktorum, hastabakıcım, yoldaşım, can arkadaşım
Varlığıyla varlığımı yükselten
Ömrüme kazıdığım adını
Adını, adımın yanına yazdığım
Kutlu olsun varlığın
Sevgisini aşıladığın vatanıma, milletime, özüme!
Pencerenin önündeki saksılar dikkatimi çekmişti ilk
-Bilseniz ne sevinmiştim çiçekleri sevişinize-
Kocamandı sınıf, siz sınıftan heybetli
Bir o kadar sevecen, mağrur…
Hani ‘’baba’’ diyordum alışkanlıkla arada bir
Duymazdan geliyordunuz utanmayayım diye
Tebessüm ediyordunuz gözlerime bakıp
Hep indiriyordum bakışlarımı yere
İçimde büyüyordu sevginiz
Siz babamdınız
Evlatlarınız kardeşim.
Bir kusurum vardı ama...
Çok hasta oluyordum affedin!
Gerçi düşünüyorum da;
O kadar üstüme düşmeseydiniz yükselmezdi belki ateşim
Sevgiydiniz, ilgiydiniz, merhamettiniz
Sizdiniz işte!
En güzel sıfatları hak edendiniz ömrümde –annemden sonra-
Şiirimdiniz, şarkımdınız en güzel makamlarda
Haftasonları özlediğimi söylemeye utandığım
İçimde büyüttüğüm sevginin mimarı
Çok şeyimdiniz
Çok şeydiniz!
İyi ki vardınız öğretmenim!
İyi ki benim öğretmenimdiniz.
İnanın o sınıftayım ben hala, gözlerimi yumduğumda
Siz karatahtanın başında elinizde tebeşir
Ben, kalemimin ucunu kemiriyorum bir yandan
Kulağım sesinizde…
S e v g i y l e…
5.0
100% (20)