Bir öðretmen
Gördüm...
Elinde süet tonlu
Çantasý...
Bakýþlarýnda
Derin bir
Sevda...

Kardeþi yaþýndaki
Güzellemelere
Ýlik ilik,
Kendinden
Verecekti...

Ondaki birikim,
Can olacaktý
Açýlmýþ
Çiçeklere...

Vurgun olduðu
Sevdasýný,
Anlatacaktý
Her karesinde...

Her saniyesinde...

Adlarýný ezberleyecekti...
Kimine kýzýp,
Mavi gözleri
Kararacaktý...

Kimine de
Parsel parsel
Vurgulayacaktý
Ýrislerinden...

Bir öðretmen,
Gördüm...
Ellerinde
Derinden sayfalar...
Ak tebeþiri
Caz’lýðýndan
Tizlenir...

Öðrencide mi
Var ki,
Cazlýk
Çýkan sese
Kulak kapatsýn?...

Bazende ýslýk
Çalar...
Öðrencilerini nakþettiði
Sert dudaklarýndan...

Zullaliðini
Artýran
Ýçindeki...

Kýzmaya yeltenemeyecek
Kadar
Doldururdu
Derslerinde,
Kendini...

Bazen þiir dökülür
Yüreðinden,
Dolan sýnýf
Havasýna...

"Abondenelik
Hallerim olmuþ,
Farkýnda olmadan...

Yine sabah
Baðýrmýþ bana
Uykusuz akþamlarýndan..."

Büyüsüne kapýlan
Çiçeklerini
Sular sonra...
Açar
Yenicecik
Bilgileriyle...

Bir öðretmen
Gördüm...
Ruhunun diðer
Katmanlarýna,
Bürünmüþ...

Bilgi evladý
Ýçin...

Ana...
Baba...
Herþey...

Tebessümleri,
Badem þekeri
Olmuþ
Ona...

Derin sevdasýný
Canlandýrýrdý...

O öðretmendi
Ýþte...

Ýçinde
Eðitimin sevdasý...
Bakýþlarýnda
Parsellik renkleri...
Peþinde
Açan çiçekleri...

Þiirler söyleyen...
Tek sesiyle bile,
Hayran ettiren...
Elinde süet tonlu çantasýyla,
Öðretmendi...

O benim
Öðretmenim...

ÞAÝR-Ý SÝNEM-Ý GÜZEL(Perizer...)
SÝNEM ÖZAÞGIN...