14
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
3047
Okunma

Çocuktum koşmayı top oynamayı
Haylazlık yapıp
üstümü başımı batırmayı seviyordum
Ama en çok uçurtma uçurmayı seviyordum
Onun gibi yükselmek istiyor
Ve o yükselirken
Ben düşler dünyasına yelken açıyordum
Taaaki..Bir gün
Uçurtmam Kurumuş dallara takılana dek
Takıldığı gün düşlerimde takıldı
Umutlarım parçalandı
Çocuksu hayallerim yıkıldı başıma,Ağladım
Hiç durmadan gözyaşlarım aktı yastığa
Annem görünce neyin var dedi
Hüzünle Başlattım anlatmaya
Hiç bir şey söylemeden
Sözümü kesmeden
Ben bitirene dek dikkatle dinledi
Ben sözümü bitirince
Hafif bir gülümseme kondu yanaklarına
Ve sözlerine şöyle başladı
Hayat uçurtmanın rüzgarda çok yükselmesi
Rüzgar olmayınca da düşmesi gibidir
Kimi zaman her şeyi elde eder
Sevinç mutluluk içinde yaşarsın
Kimi zamanda bütün her şey ters gider ağlarsın
Kahredersin kendini akşamlardan sabahlara dek
O yüzden üzülme
Çünkü daha üzülecek yaşta değilsin Dedi...
O zamanlar onca söylediği şeyi anlayamamıştım
Çünkü annemin dediği gibi anlayacak yaşta değildim
Şimdi o uçurtma gibiyim bazen yükseliyor
Bazen düşüyorum
Ve şimdi annemin ne demek istediğini
İyi anlıyorum...
Şiirime sesiyle güzel yorumuyla farklılık katan Değerli Kardeşim Gülserateş1972’ye çok teşekkür eder saygı ve selamlarımı sunuyorum...
Yazan kalemi kırık mehmet
5.0
100% (12)