8
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1881
Okunma

İçime binlerce sevda gömdüm
Çektim Toprağını örttüm üstünü
Bir Senin gönlüme kurduğun tahtı yıkamadım
Bir Seni seven kalbimi gömmeyi beceremedim
Çünkü ben...
Ben Seni en yalın halimle sevdim
Hiç unutmam
Işıklarımın söndüğü zamandı
Hava soğuk ve sisliydi etraf
Sokaklar çakal sürüsüyle doluydu
Ansızın sen belirdin köşe başından
Tıpkı gökyüzünde parlayan yıldız gibi
Işıldadın kamaştırdın gözlerimi
Gözlerin değince gözlerime
Vuruldum SOL YANIMDAN
Bütün servetim olan kalbimi
Sana Esir olarak teslim ettim
Sen gelince
Sönen ışıklarım yandı
Buz kesilen Yüreğim ısındı
Ve Gözlerimdeki sis perdesi kalktı
Sanki bozulup yapılan bir oyun gibi
Bozulmuş Tamamlanmıştım
Kalmamıştı eksiğim derken
Sen geri gideceğini söyledin
Ben yıkıldım olduğum yere
Öleceğimi sandım
Onca zaman yalnızdım
Belki çaresiz kimsesizdim
Ama
Her şeyi sineye çekebilecek güçteydim
Lakin sen gelmiştin
Artık sen vardın
Hiç gülmeyen yüzüm
Seninle güldü
Karanlıktan başka görmeyen gözlerim
Aydınlığı gördü
Şimdi gidiyorsun
Ama bil ki
Ben bu acıyı kaldıracak güçte değilim
Çünkü ben ...
Ben seni ölürcesine sevdim
yazar Kalemi Kırık Mehmet Aküzüm
5.0
100% (7)