ey fırtanayı avuçlarında tutan sevgili
çakmak çakmak gözlerin ne anlatır
aygın baygın yollara serilmiş şu çıplak güne
ekmek kazanma telaşın mı yorar seni
yoksa saçlarını dağıtan ukala rüzgara mı kızgınlığın
neden ellerine bulaşmış gece karasını sürersin
badem gözlerinin düşten halesine
ya neden kulak kabartırsın martıların sonsuzluğu delen sesine
umur ki sende çiçek açmazdı hani
madem birşeyler değiştirir seninde gölgeni
bilmiyorum neden bitmez yüreğimin sensizliğe sürgünü
neler söylerdi bir bilsen susmayı bağıran dilim
en çok unuttuğum türkünün nakaratında gizlenen sevgilim
nasılda dost olmuşuz sensizlik, çay, sigara ve ben
neden diye düşünmemem için içime şehirler kuran neden
gitgide grileşiyor düşler ve sensizleşiyor bu dünya
zaman bir ömrü akıtırken hiç tereddütsüz düşünmeden
şemsiyenden damlayıp gölgeni çiğneyen suya
varlık tenha bir sevide uçurum büyütür, güya sen yoksun
unutmuş olamam ki, ey sebeb-i seyrim, hayat pınarım
sen, sensizliğinde senden daha çoksun



ALİ RIFAT ARKU
22/11/2012
İSTANBUL