içinde binbir duygu
tıkış pıkış; belediye otobüsünden beter
son bir duyguya daha yer yok
başka bir pişmanlığı kaldıramayacak,

güvenme diyor o zaman
zaman zaman inanır gibi olma
düşünme hatta
yol ver, koy ver gitsin…

gez orda gez burda
ama dolaşma her gönülde
gönlüne herkesi baştacı yapabilirsin de
herkesin gönlünün güzel yerinde olacağını düşünme

içinde binbir duygu
korunaksız; kaldırımsız sokaklarda kalmışçasına
hani fenalık tırı gelip geçse kenara çekilecek bir yer yok
öyle başıboş, kaderine boyun eğmiş,

söylesene kader mi seni sürükleyen,
sen misin kaderi avuçlarında tutan
kaldırımsız sokaklarda yürümeye alışmışsın da
alışamamışsın bir türlü yediğin darbelere

bu son olsun desen de
hep hatayı tekrarlamaya meyilli yüreğin
yüreğinin güzelliğini ezdirme insanlara
ezseler de duygularını, ölmeyince ölmüyorlar işte

zaman derlermiş duygu fırtınalarını dindiren
içinde binbir duygunun yarattığı tufan
Nuh’un gemisidir tükenmeyen sevgiler
tükensende, tüketilsen de
korumalısın
bitiremediğin lanetler yağdırdığın
o sevgi dolu iyi niyetini

bırak anlamasınlar
Yaradan bilir seni,
güven O’na,
bırak eller isterse bilmesin kıymetini …

( Dilek KARSLIOĞLU )