çünkü insan,
üşümedikçe ısınmayı aklına getirmez.
acıkmadıkça yemek yemeyi,
ve susamadıkça su içmeyi.
çünkü insan;
kaybetmedikçe değerini anlamaz bir şeyin,
ya da kazanmadıkça.
sevmeyi sonra sonra öğrenir,
sevmenin sırrına vardığı zaman.
çünkü insan;
sevmeyi de bilmez aslında,
sevilmedikçe.

özler insan,
özlemeyi bile.
özledikçe anlar,
sevmenin ne demek olduğunu.
çünkü yuvarlağın köşesi yoktur.
çünkü suyu sevmez bir kedi.
çünkü insan;
özledikçe yaşar,
yaşamayı özledikçe.
çünkü insan bu;
sahra çölü kadar kalabalık,
istiklal caddesi kadar yalnızdır.

dağınık saçları,
tırnakları uzun.
şarkısıdır çalan bu,
yorgun ruhumuzun.
çünkü insan, yorulur.
akar bir nehir gibi,
bir denize.
sonra durulur.

hadi tut elinden yalnızlığının.
bir ses gibi düşün boşluğa.
çünkü hiçbir insan;
cesaret edemez,
yalnızlık olmadan,
uzun bir yolculuğa..