"mutluyum" yazıyorduk face book durum güncellemelerine.
Lanet olsun, ikimizde yalan söylüyoruz ulan!
Köpek gibi özledik birbirimizi...

Gözlerini, duruşunu ve saçlarımda gezinen ellerini ’ özledim...
Umarsızlığında devirdiğim masalar; şeyh olur yankılanır gecenin üzerine.
Midem, içmediğim içkilerin sarhoşu.
Bu titreklik, bu dağınıklık - hep okuduğum şiirler yüzünden.
Beni anlarsın sen...
Ağlamayacağım bu sefer.

Herkesin ağladığı bir şarkı yoktur.
Herkesin ağlamak istediği bir şarkı vardır!
’ben "Ali Ayşe" muhabbetine gülüyorum mesela.

Hep mutlu ol ’Ayşe.
Oğlum bir dur,
Ayşe bit git.
Gerçekten git!
Ayşe sus...

Yani intihar etmekten vazgeçtim belki, ölmeyi düşünmedim kaç gündür.
Beynimdeki tek kurşun gelmedi namlunun ucuna.
Ölüm kokan dizeler de dolanmıyor dilime.

Şimdi gidiyorsun, iyi git...
Ardında yeniden ölecek bir adamın, cesedine tanık olmadan git.
Tüm bunların, sanığı olduğunu duymadan git.

Elim kapıya sıkıştı, yolda direğe tosladım; herkes güldü.
Hepsi tek bir nefeste!
Sende ’güle git Ayşe.
Gül ele.
Yaptığım tüm hataları günah saydım sen gidince.
Cehennemdeyim...
Çok özledim seni...
Deli gibi istesem de, yanıma gelme!
Git cennete…