7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1846
Okunma
Canımsım
Vakit, gecenin sonsuz karanlığına bürünmüş. Binbir sıkıntı sarmış benliğimi. Bir yudum su diye inleyen hasta gibi muhtacım seninle konuşmaya. Nerdesin? Uyur musun şimdi? Arasam, bir sıcacık merhabana ihtiyacım var desem ne dersin? Kızar mısın , düşüncesini aklımdan geçirmek istemiyorum. Çünkü dostumsun diye biliyorum." Elbette arayacaksın." dediğini duyar gibi oluyorum.
İçimi acabalar sardığında senin sevgi dolu gözlerini görebilsem nasıl rahatlayacağım, ama yoksun. Varlığınla beni nasıl sarıyorsun, bir bilsen. Maddeden ötesin. Hani pamuk şekeri vardır, yediğin an tadı damaklarına yayılır ama anında yok olur. Sen sakın yok olma, sevgi tadında yaşa. Beni ben yapan her ne varsa sende de bunları gördüğüm için mi bu kadar bendesin? Bence sen, varlığındaki değerlerle sensin, bence sen ruhuma uzattığın kementle varsın. Acımdasın, sevincimde, gözyaşımda, uzanan elimin sıcaklığındasın. Uzaktayken nasıl yanımda olabiliyorsun?
Mutluluktan uçacakken seni aramak ve sevincimi paylaşmak istiyorum. Acımda ben seni arayamıyorum, yalnızlığın kalın kabuğuna çekilmek ve unutmak istiyorum dünyayı, insanları. Ama sen, sen bırakmıyorsun. O derin dehlizde karanlıklar içinde bir ışık var, o ışığa doğru bilinmez bir neden çekiyor beni. Gözyaşlarım çiçek oluyor yüzümde ışıkla ve ellerimde çiçeklerle çıktığımda karşımda seni buluyorum. Kimsin sen?
Diyemedim
Karanlıklar içindeydim,
Şimşeğin ışığına muhtaçtım.
Susuzluğum had safhadaydı
Ve sen geldin;
Sırtında yağmur damlalarıyla.
Kucağında Yaradan’ın sevgisiyle,
Geldin oturdun gönül soframa.
Sözler aştı dağları,
Denizler taştı ne çok söyleştik...
Daktilomun tuşları ağladı sen anlattıkça ;
Babam dedin,
Annem dedin,
Kızım dedin de bağrımı deştin.
Yaralı kaplanlar misaliydin,
Yüreğini gömüp kuma,
Geçmişle gelecek arasında
Yer bulamadın kendine...
Öyle bir yağmur yağdı ki
Gözlerimden yüreğime
Diyemedim...
Bendeki gücü vereyim dedim de
Veremedim...
O kadar gururlu, o kadar asil
Ve o kadar ulviydi ki yüreğin...
Sevgi adına,
Dostluk adına ne varsa
Vermek isterdim sana,
Veremedim...
Ahretliğim, can dostum!
Nerdesin bilemedim.
Kanadım kırıldı
Diyemedim.
Dostluğuna sığınmak istedim de
Bulamadım ne seni
Ne de o dost yüreğini.
Ölülerin ardından ağlanır;
Ya yaşarken yok olanlar
Nerdedirler bilir misin,
Bilip de söyler misin?
Sanmam ki bilesin,
Sanmam ki diyesin,
Sanmam.
Çünkü senin yüreğin
Dolmuş da taşmış,
Taşmış da aşmış.
Dostum
"Dostum" diyebilmek,ne güzel. Umarsızca, düşünmeden, güvenip söyleyerek tüm içtenliğinle içindekileri ve tükenmeden, yeniden çoğalarak onun yüreğindeki gibi bin yürekte, "dostum" diyebilmek bir yüreğe ne güzel bir tercih...
Dostum. Sımsıcacık bir sevgi akıyor yüreklere dost deyince an be an. Güven akıyor damarların içine. Diyor ki yüreğin: Sarar seni sevgisiyle dostun, bil bunu ve zaman zaman hayatın taşları takıldığında ayağımıza, uzanıp da yatınca boylu boyunca şu kırık dal misali, gözlerimiz dostu arar...Yok dersin, unuttu dersin. Gidersin de kalkıp viran gönlünen bir çay demleyim , dersin kendi halince...Kaşığı bulursun da şekeri bulamazsın...Bakarsın ki gelmiş dostun , şeker niyetine...Onsuz bir şeyin tadı yok..."Dostum" dedikleriniz, hiç ummadığınız anda yanınızda bitiveren bir yağmur bulutu gibidir...O döker içini, siz dinlersiniz; siz söylersiniz, o savrulur ve nihayetsiz bir limanın yolcuları olan bu garip gönüller, bu teselli ile ummana bakıp dudaklarını kıpırdatarak bir şeyler dilerler.
SERAP ÖZALTUN
Cevap Yaz