Olmanı istediğim yerde değilsin belki !
Ama ,


Çağıramam artık seni ,çağıramam anla beni.
Sende seviyor isen çağırmadan gelsene hadi.
Ah bir anlasan ,
anlatmadan ,anlasan Seni ne kadar çok istediğimi.


AŞK İHANET ’ İ

İHTİRAS YALAN ’ I Terketmiş .

Biz ayrıldıktan sonra.
Ben ise yokluğuna küsmüşüm.

Önce usulca perdelerimi kapıyorum.
sonra kapıyı.
En sona ise ,ışıklarımı sakladım.




RUHUM Karıncalanıyor.
Gecenin en kör vaktinde.
Gerçeğe uyanıyorum yarı baygın uykumdan
Yalanların içinden gerçekleri ayıklıyorum .
Ayılıyorum Gerçek bellediğim dunyaya.
Koca bu şehir, ışıklarını söndürdükten sonra.

Aydınlıkta yazamıyorum SENİ.
Aydınlıkta göremiyorum ,aynalardaki kendimi.
BEN
Aydınlıkta kendime El oluyorum .
Aydınlıkta küsüyorum yokluğuna
Neredeyse duşman belliyorum cama yansıyan siluetimi
ama küsemiyorum işte.
Ben birtek düşlerimde kavuşuyorum .
Sarılıyorum ,bensiz yurt edinmiş ,Zavallı Varlığına.



Bir an
yureğimi kapatıyorum,tutsak etttiğin aşk büyüsüne.
Gökyüzü gunahlarımla boyanmış başka renk tadında.
Ne gökyüzünün mavisi ,ne de çiçeklerin yeşili
hiç birşey eski renginde değil,gözlerimin menzilinde.


Yüzümün bir yarısında Sen ,diğer yarısında gerçeklerin
Tutsak ediyor düşünceler,beynime,
öcü niyetinde sızıyor karanlıktaki odama ,gölgen.


Görmek istemeyeceğim şeyleri,
sille gibi vuruyor gerçekler ,aynada gördüğüm yüzüme.
O yuzden saydırıyor ayaklarım ,aynı taş aynı toprak üstünde.

O yuzden kalıyorum Sevdiğim , Küf tutmuş odalarda.