MZA

Işık ve birçok öğüt vardı
Toprak olan toprakla buluşmalıydı
Rüzgar esse külü savrulmalı
Gözler görmeye ;bakmaya kıyamıyor.
Ateş değil nuru aydınlıktı o
El açan dualara bakar bilirdi o
Gökyüzünden saf saf gelenlerin esintisi
İnce narin tene dokunan’dı o.
Yaşam ve ölüm arasında kim yanardı
Gökyüzü yıldızlarla dolardı
Karanlık bakmazdı geceye
Bu sır içinde hüzünde vardı.
Gönül titrerse arşı alem duyar
Hüzün;çökmeye görsün yürek
Rahmet olur yağar.
Sonsuzluk içinde birde başlangıç vardı
Sen yönünü iyi bil ,yürü koşmasan da
Bölük bölcük delinmiş urban
Mührü kırmak isteyen yolları kapasa da
Işık süzmesi usulca süzülüyor
Örümcek ağları kaplasa da.
Birçok anlaşmaya atılan imza
Mührün yerini tutmuyor.
Kanat çırpar güvercin kainatın kalbinde
Sevda kalbe dokunsa yürek ışıl ışıl parlıyor
Arzular sabahın ışığında sönse de
Kalan küllerin ince kokusu her yeri sarıyor
Ilgıt ılgıt yaşlar dokunursa yanağa
İşte o göz;hüzün damlarıyla yıkanıyor
Dik dur;ilk günkü gibi,secde et bağrına bastığın gibi
Bırak merkezine giden ışık,dolunay olup yol gösteriyor
Bir günün sonu gelse de, kuruyan yaprakta düşer
Düşen ;aslına döner.
Bu devran bundan önceki gül dikenleri ile korunuyor




Bu güzel anlatımı severek haz alarak okudum, yüreğinize kaleminize sağlık
Kaleminiz daim olsun
Saygılar selamlar...............

manevi duyguların güzelliği şiirde.
ihlas ile kaleme alınmış etkili bir anlatım.
tebrikler.

şiir sen ne güzelsin.ne muhteşem duygulara sürükledin.sağolasın şair....