dokunuversek tutuverecegimiz kadar anlık
yakinimizdaki mutlulugu ,uzaklarda aramak
beyhude bir yorgunlukmus meger ,ne yazik ki
kendi yüregime dokundugumda anladim.
yüregimizdeki özlem kadar büyük hasretlerde
sevgide yaris edebilseydi eger,özlem dedigimiz
kazanan huzurumuz olacakti ,bir bilseydi eger
yüreklerdeki olmazlarin saskinliginda kaldikca
her gün böyle ,söz verdikce kendi kendimizle
hesaplasmalarimiz sürüp gitti ,yillar boyu öylece
tutulamayan söz verişlerin aymazligiyla bitkin
sürekli üzülen ,caresiz cırpınan yüregimizle birlikte
kendi kendimizle kalmisligin , yasattigi hüznünde
kendimle baristıgım anmıs, cok gec anladim
ayriliktan kopamadik,ozlemler uzadikca caresiz
çogaldikca hüznün,ya sana yetismekte gec kaldim
ya sen bana gelisini uzattin, kendince verdigin tarihte
gün gectikce yorgun haldeki bende ve sendeki haliyle
artik takat kalmadi ,zaman aldi götürdü bendeki seni de
sende ki ben ise gereksiz mevsimlere dönüştükçe
sonbarda kalan tüm renklerin halindeki resminde
ne yesil renklerde büyütebildik ozlemlerimizi sahiplenip
ne de son mevsimdeki baharın cırpınısında ki hüznünde
renkler birbiriyle uyum halinde halen,grimsi,yesilimsi
bizler ise solmus mevsimlerin son demindeki ritminde
kaybolduk ,her baharin getirdigi renklerin ozleminde..

Meral Tice
Meral Cello