Gün gelir saat vurulur
Akrep can verir yelkovanın kucağında
Kurulur sofrası yalnızlığın
Bir yetim kalbinin tam ortasında
Bal olsa ne fayda
Değil mi ki acı sürgün verir her lokmasında
Kavurur pembe yumuşak kalbini taş’ın
Yoğurur kendi azabını ellerinde
Hasret kemiğe dayanır.
Kazınır ismi en yakın arkadaşın
Hafızalar yıkanır ruhun teneşirinde
Ve saat düşülür mermer başlığına
Silinir adres defterinden Azrail’in
Vuslat düşer yollara
Dost bağının bülbülleri de susar
Düşman bağının baykuşları da
Bir yürek vurur
Bir kürek vurur
Bir hançer vurur yetim yüreklere
Bir türkü okunur
“Gitti de gelmedi” makamından
“Geldi de gülmedi” makamına…

Su verilir menekşelere
Ne fayda altında yatana
Su çiçeğin
Can çiçeğin
Gözyaşları yetimin malı olsa gerek
Uç uç böceğim
Annen sana sarı pabuç alacak
Baban seni cennetten kollayacak
Hadi uç be böceğim.