Yıllardan sonra çok sevmiştim
ama susmayı tercih etmiştim
gözlerimde hayallerimde sen varsın
seni sensiz yaşıyordum sen bilmiyordun
seni seviyorum sözü
ayrılıkların acıların ilk adımları olacağını biliyordum
bu yüzden seni seviyorum diyemedim
kahroldum yıkıldım yinede diyemedim
ömrüm ayrılıklar acılarla dolu
artık sevmek istemiyorum
oysa yinede çok seviyordum seni
aşka sevgiye sevilmeye hasret kalmıştı
bu gönül


Yinede sevmekten çok korkuyordum
bütün duygularım can çekişiyor şimdi
bana sor ayrılıkları acıları ihanetleri
karşılıksız sevmek nasıldır bana sor
gitmeden bana sor
her aşk yüreğimde bir mezar oldu
kalp değil bir ölü mezarlığı taşıyorum
bu bedende yinede seni çok seviyorum
adına sevda desem bütün duygularım
ağlar kader desem belki
kandırırım duygularımı


Sana tek söz bile söylemiyorum
ömrümün baharında çiceklerim solsun
istemiyorum
kahrolmuş hayatın acılarına aşk dedim
sevgili bu yüzden seviyorum diyemedim
diyemedim

Şimdi yoksun hüzünler içindeyim
uzaklardasın hasret bir ateş gibi
beni yakıyor özlemin gözlerimde
yaş oldu karagözlerin bir hayal şimdi
ey karagözlüm biliyordum ayrılık var
yalnızlık var kahrolmak var bu yüzden
seni sevdiğim halde seni seviyorum
diyemedim diyemedim ...


YAZAN Ömer karagöz