Şimdi el ele olmak vardı tüm yasaklarda
Baş kaldırı yaftamızı asacaktık boynumuza sen ve ben
Sen bensiz
Ben sensiz olmayacaktık çaresizce
Sevgili Rosemaria!


Karanlık bulutlar vız gelecekti aşkımıza
Sevecektik uçan kuşları
Sevecektik tüm çiçekleri
Mavi göklerde cirit atacaktık seninle
Sevişecektik bulutlarda çılgınca
Ah!...ah!...Rosemaria


Gözün gözümde olacaktı
Karşımda oturduğun yosun kokulu sahilde
Elin ısınacaktı ellerimde
Bahar dalları açacaktı yanaklarında kışın ayazında
Aynı bedende soluk alacaktık
Seninle ne güzel yaşayacaktık Rosemaria


Bir kez gördüğüm gözlerine düşecektim bakarken
Şimşekler çakacaktı kelebekler yerine başımızın üstünde
Sen bana, ben sana akacaktık
Durgun su misali, kimseler duymadan
Sonra çağlayacaktık korkusuzca


Ah!..ah!..Rosemaria
Sonra, anasını satacaktık dünyanın
Ne güzel yaşayacaktık sen ve ben


Revamı şimdi bize
Koskoca dünya ya neden sığamaz olduk
Ayrılık mührümü vuruldu alnımızdaki yazıya
Hüzün şiirleri yazdı kalemlerimiz umutsuzca
Öyle görünüyor ki; mahşerde birleşecek ellerimiz
Sevgili Rosemaria