I.

/Gün düşerken gecenin kalbine /
Fısıltı âyinleri yıldızlarda
Şehir gâmsız bakış
Üç beş duânın kırık kanatları

Yâreme dokun ey!

Ağlatma !
nemsiz kalan
dudaklarım hatırına…


II.

bir nidâ /

yarım sızısıyla kopup gelen
küskün nefes/im

/de

âh!

Gölgesini arayan güneş döker geceyi kollarıma
/ uzun uzadıya kararsın diye gözlerim /
Kayıp hikâyenin sürgünü düşer ardım sıra
ben yitikliğimle sarmaş dolaş kuyudayım

…bulunmak için…


III.

Ne bekliyorsun hâlâ?
Bahârın ertesi kışa meyillidir dâim

Git/me/li/sin…

Ayaz kırığı iyileşmez unutma!
Kül yanığı geçmez
Göz düşmesi iz bırakır derinlerde
Kalp üşümesi yaşatmaz

Git /me/li /sin!

IV.

İmbiğinde âşk damıtan elif!
Kamburunda saklı sırrı anlatır mı lâm ?

Ve

‘Lâ !’ deyişime devşirilen efsun,
nun’un bağrındaki noktayı izâh edebilir mi kelâm?

Susun!
Gün düşüyor uzaklaşan ayak seslerine

gidiyor

yokluğu bırakıp isimsiz şehrimin orta yerine…

/Noktası kalbimde kalan o ‘nun’

/.


Nâz Revâ Nur