dağlar doruklarıyla, insan duruluğuyla güzeldir
ve inanın ki bütün çocuklar bu yüzden güzeldir
demem o ki;
fena mı olurdu her şey güzel olsaydı


sevincim öldüğünde sevimsizdi yüzüm
o dönemler geçmezdim aynaların önünden
ne zaman aynaya takılsa gözüm
her defasında bir dilenci dururdu karşımda
ta ki o beyaz güvercinle karşılaşana kadar

o zamana dek görmedi beni hiç bir tanrı
oysa süt dişlerim çıktığından beri
masumiyetimden başka yanım
düşlerimden başka yalanım olmadıydı


her şeyi kabullenmek gerek önce
insanlar ölür, değerler de bir gün ölür
ve insanlar gidebilir de gerektiğinde
en sadık yüreklerde
öyle her sevda ağır başlı değildir

bu yüzden herkes kendi sevdasının efendisidir
söz geçiremezsin başka gönüllere
bakmışsın arkadaş, bir bakmışsın sevgili olur
biz ne diyelim ki gardaş
su yatağını, gönül dengini bulur
ve bilirim ki…
herkesin zulmü de yine kendisinedir

ve yine bilirim ki;
her şey geçer zamanla
zamanla her şey geçer
nefret, öfke, korkular ve de tüm kırılganlıklar
gün gelir aşklar da geçer
yaslar, acılar, hasretler, en acılı sancılar bile

dil yarası hariç
her solukta duyarsın acısını
kanar soluğun her nefeste
ve her nefeste kanarsın içine
sevimsizleşir yüzün
gülemezsin

demem o ki;
ben gülmeden sen gülemezsin
ve yine demem o ki...
herkesin beyaz bir güvercini olmalı.



05/ 11/ 2012/ N_Erol