Çok teşekkür ederim.evet böyle bir şeyler düşünürken aklıma mektup
geldi bir beyit yazıp kenara koydum ama aklımdan hiç çıkmadı biliyordumki en az herkesin benim kadar bu özlemi yaşadığını on sekiz
yaşımda iken ben okuyamadım okuyan biri hep bana tepeden bakardı
bir gece ona on metre mektop yazdım padişah fermanı gibi yuvarlayarak
elden gönderdim.öğretmen okulunda idi tamda tenefüte iken arkadaş
varıp mektubu verir bağını çözünce mektubun ucu yuvarlanıp gider
tüm arkadaşları başına toplanıp hayretle nedir bu derler oda abimden
mektup der hala görüşünce anlatır herkes haran oldu derdi.bende çok
severdim mektup yazmayı Fransada abilerin amcaların dayıların yazılacak
mektupları hafta sonu beni beklerdi.arıyoruz o günleri özlemle yazılan
mektupların cevaplarıda özlemle beklenirdi düşünün bu şiir yazılmasaydı sizin bu güzel anılarınızı palaşamazdık o anıları çok yaşadım ve romanını yazdım bandırmalı Haticeyi istanbulda seveceksin ve işten atılarak elazığa hacraya gideceğim orada üç ayda 250 sayfalık Haticem adlı roman yazacağım istanbulda borucu kanakcıydım malesef dönüşümde nişanlanmıştı elazığdan yazdığım mektupları bakkal sebiha teyze nişanlandı diye vermemiş işte böyle bu hususta iğde çiçeği diye bir öykü yazdım sevenleri ayıranlara karşı öykülere girin okursunuz düşüncelerinizi almak isterim şimdikiler sevmek değil gönül eylendirmek bizler sabahlara kadar yatamazdık teşekkür ederim paylaştığınız için bende sizlere bu özlemi tattırmak için bu şiiri yazdım umarım bir hasret giderirsiniz.
Selamlarımla Osman AKSOY