İnsan bu
Yürür, hayat denilen uzun ince bir yolda
Elleri parça parça, yürekler yaralı
Bazen yorulur, bazen düşer, bazen kalkar.
Yani hayat karanlık bir tünel
Ve tünelin ucunda seni çeken bir ışık.
Geçsen bir türlü, geçmesen bir türlü…

Kimi zaman dalarsın düşler alemine
Savurur bir rüzgar seni, masallar diyarına.
Uyanmak istemezsin mutluluk uykusundan.
Düş mü, gerçek mi diye,
Bütün renkleri toplarsın da
Çizmek istersin mutluluğun tablosunu
Çizsen bir türlü, çizmesen bir türlü…

Mecnun misali,
Bir sevda bahçesine dalarsın kimi zaman.
Dikenli güllerdir seni karşılayan;
Acı çeker, çile çeker
Kan kırmızı aşk şarabını doldurursun kadehine;
İçsen bir türlü, İçmesen bir türlü…

Hiç ölmeyecek gibi yaşar da
Yine de ayıramazsın kendini
Ölümün vuslatından.
Velhasıl ölüm gizemli
Sonsuz bir uçurum.
Ve sen uçurumun kıyısında
Savaşan bir silahşör.
Düşsen bir türlü, düşmesen bir türlü…


SAKLI ŞAİR





,