7
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
899
Okunma
her gün
cepheden dönen yalnızlığın kaybedişlerini avuttum ben
ve henüz vazgeçişlerin kalp atışları
durmamıştı gölgemin gözlerinde
kuytularda
hücuma hazır bekleyen haklılıklar
nedense yansıtıyordu kırılgan yanlarımı
ki,,,,,
kendiyle savaşmayı unutan ruhum
savrulurken içselliğin gerçek niteliklerinde
birden
rüyalarım ellerin oluyordu
ama sen bilmiyordun
zaman kadar ağırdı
düşlerimin şemsiyesini tutan çocuk yanım
şimdi büyümeden
kazanan anların peltek inlemeleri
halen kayboluyorum sorgusuz bir özlemin içinde
kurtar beni
teri kendi kirpiklerinden sızan yalnız gölgelerin içinden
....
5.0
100% (6)
Cevap Yaz