tenimde sensizliği ezbere bilen bir yalnızlık
gözlerimde şehrin soğukluğunu unutturmaya çalışan düş
ellerimde marifetini kaybetmiş bir bir adamçocuk
ve yüreğim, şiirin gölgesinde dinlenen bir derviş iken
sözden alıp büyüttüğüm hurefelerinden arınmış gülüş
asık suratıma dua ferahlığı verir umuda yakın gidişin
telaşlarımdan koparım senli bir rüzgarın tenimde söylediği türküyle
bilirim kıyamet dilinin tersinde uyuklar, kopma arzusuyla dolu
durmaz bir türlü sensizliği ömrüme nakışlayan zaman
dilime düğümler atar, yüreğime hasretini ekerek
git eylemi, eylemlerin en kötüsü militan bir hüzünbazı eleverir
kimsesizler meydanında, alnında aşk damgasıyla
güz ömrümün bahar dalı, bu kış soğukluğun neden
korkular birikirken kuytularında, mevsimsiz çiçeklenen yüreğimin
ezgilerini kopan telleriyle yitiren sırdaşım keman
ne olur ağlamasını öğret, şu rahmetsiz gözlerime
aşk diye dolaşırken ruhumda bir mecnun
bendeki fırtınanın bini binpara
özleminin nazlı kıyısında, mavi bir gül durur ben gibi solgun
farkında mıdır acep bendeki kendinin
cansuyu verirken yüreğimden sızan sözlerime


ALİ RIFAT ARKU
31/10/2012
İSTANBUL