Mevsimlerinde yaşı olurmuş, çiçekler dalında yalnızlaşır,
Akşamlarında bir büyüsü var,
Denizlerin kalbindeki ateş böcekleri sessiz,
Yılların “en sabırsız kuşları” gülümseyin,
Şems ve kamer el ele,
Kâinatın ışıltısı olmuş kallavi samanyolu,
Mevsimlerinde yaşı olurmuş, çiçekler dalında yalnızlaşır…

Kanlı ellerin temiz niyeti olmaz, ellerim kirli,
Ver ellerini ellerime, yıkanmak istiyorum.

Suskun kanaryalar, başlarında Zümrüd-ü Anka’nın tacı
Küllerinden dirilme vakti bir kâşifin.
Evliya Çelebi, rüyaların avcısı…
Kıblesi ateşse bir müminin,
Yanmak nedir “biliyordur”,
Bir kamışın dar kollarına atın beni,
İnleyen bir melodi, uçtu kalbime,
Ben kalbimin sohbetiyle uykusuzum.

Mevsimlerinde yaşı olurmuş, çiçekler dalında yalnızlaşır…

Alacabalıkçıl derinlerde bir yerlerde misin?
Kumdan köstekli saatim, kum aktı pencereme.
Yakını uzak eden göçmenler, evimin damlarına konun,
Benim evimde tek nefes var, çift gözlerime gömün varlığınızı…
Nuh bilir, ceviz kabuğunun dertlerini,
Kent pazarına çıktığında anlarsın çığlıkların adımlarını,
Ben bilmezdim sesini duyurmak zormuş “Kızıldeniz”e.
Firavunsan eğer…
Süleyman peygamber, ilmini bilemem ben insanların,
Cismimi satın alan kadınlara kırgınım,
Yüzdüler hakikat yanımı, şimdi hayali bir kervandayım,

Mevsimlerinde yaşı olurmuş, çiçekler dalında yalnızlaşır…

Ey Nemrut! Ver bana gençliğimi,
Gençlik bir yolcu, kayıp ömür gamımda.
Püskürt şimdi lav yerine benlik telvesini,
Martılar aç kalmaz, sahillerin sahibi bir kadınsa eğer.
Atın limanlarıma bir demet mimoza,
Dallarına bir kuş konarsa cebelin,
Ders almak vakti çoktan geçti tenlerimizden.
Mevsimlerinde yaşı olurmuş, çiçekler dalında yalnızlaşır

Nil’in kuyusuna düşmüş renksiz aynalar,
Aynaların ümmeti “bencillerdir”,
Suretleri karalı, çam ağacının diplerine vuran gölgeler,
Bırakın büyüklenmeyi, kibri sevmez kadınlar…

Mevsimlerde olgunlaşır, yaşlandıkça yürekleri…


Melek Gürses