Bulutları yorgan yapıp ört üstüne
Hayalleri uçurtma yap sal gökyüzüne
Kahırları ve kederleri yel alıp gitsin
Dertleri at dereye götürsün denize
Yaşa doyasıya bu günü düşünme sonrasını
Garantisi var mı göreceğimizin yarını
Varsa ekmeğin ve birazda azığın
Üstünde eskide olsa bir mintanın
Düşünme sonrasını sat dünyanın anasını
Sev seveceksen gelmişini geçmişini
Tüm insanların

Gökyüzüne olta at yakala yıldızları
Tespih yap yansın avucunun içinde
Sabır çek sonra soysuz dünya ademlerine
Aya kement at indir yeryüzüne
Ay çöreği diye yesin gönlü, gözü açlar
Dünyayı yiyip de yinede doymayanlar
Güneşi odanda ki sobanın içine at
Ve yak taze tezek misali
Evim ısınsa da yüreğim ısınır mı acaba
Kıştan bahara döner gibi tabiat
Çözülür belki gönlümde sarkan buzullar


Okyanuslar kadar derin ve büyük derdim
Derine indikçe derdim derinlere gizlenir
Ve vurgun yer yüreğim
Ahtapot misali kolları sıkarken bedenimi
Dertler düğüm düğüm bağazıma dizilir
Gözyaşlarım yağarken gökten rahmet diye
Her damlayla akıp gideceğini bilesem kederlerimin
Ağlarım gündüz gece bakmadan akan sellerime
Dağlar inler ama yol vermez yine de
Ayrılık gömleğini giydik yansa da bu beden
Ölüm haktan gelir ayrılık yardan
Ölüme de ayrılığa da boynumuz kıldan ince
Ecelim yarin ellerinden gelecekse

Eray Özgör Sarıkaya

28.11.2012