Yüz yıllık bir çınardı o,mağrurdu.
Kara ormanda,bir nehir kıyısında yaşıyordu..
Kuşlar hala yuva yapıyordu dallarında.
Lakin,o biliyordu..
İçin,için çürüyordu…
Bir gün,geçip giden bir göçmen kuşa anlattı hikayesini.
Her şeyini..
Gökyüzüne uzanan dalları kadar büyük korkularını.
Toprakta, fersah fersah derinde yeşeren umutlarını..
Bilmem dedi,kırlangıç..Bilemem.
Sorsan gelecek yıl burada mıyım,onu da söyleyemem.
Bir umut benimki işte,kanat kanat geleceğe…..
İyisi mi sen bunları bir bilgeye söyle…
Koskoca ormanda yapayanlızdı.
Ve bildiği tek bilge de derenin ezgilerinde
Bir melodide saklıydı..
Sordu dereye,
Anlattı korkularını,umutlarını..
Köpük,köpük dalgalar vurdu kıyıya.
Sonra ,bir balık atladı dalgaların üstüne..
Söfr yapar gibi kaydı..
Umutlandı..
Belki de dere,bunca yıllık zamana
Bunca yılın hatırına bir şeyler derdi..
Durdu,bekledi...
Lakin ne dere çağladı ondan sonra,
Ne o duydu ezgileri..
Kuşlar hala cıvıldıyordu dallarında..
O duymasa da..
Umut diyordu serçeler,
Belki yeni bir yuva.
Gelecek bahara..
RC