Kesin- biçin dallarımı, sobasında kül olayım!
Taşım- taşla öğün beni, denizine kum olayım!
Götürün çeşme taşına kurtlara yosun olayım!
Deniz, canlı boğar sanma! Midyeye kabuk olayım!...

Süt olayım memelerde, sabah- akşam sağın beni!
Çalın beni yayıklarda, yumruk kadar yağ olayım!
Gön olayım Def’inize, ilâhiyle dövün beni!
Saz olayım elinize, mızrâb ile çırpın beni!...

Saatte akrep-yelkovan, zemberekle kurun beni!
Unutulsam boş köşede, Ramazanlık sarın beni!
Yeşil başak susam olsam, pide üstü kav’run beni!
Çam sakızında reçine, dişinizle yoğ’run beni!...

Ak kâğıtta gölgem yazı, anlam verin yorun beni!
Kütüphâne; hapisvârî, yılda bir-kaç karın beni!
Sessizliğim; içe çığlık, kapağımdan dürün beni!
Say, seksen sene yaşadım, vak’t erince gömün beni!...

Ne uzatayım daha söz, geldim: Mitöz, döndüm: Sal-öz!
Dağ, dik deniz, gönül; Falez! Acı söz, meccânen garez!
Beşlik yeter, göçer can-öz, sözüm tek cins, bilme: Melez!
Devletime taş olayım, kıyısında kum olayım;
Âlimlere köl’ olayım, Vatanıma pul olayım…
O vakit, Cennete yerleş.

kadiryeter Kadir Yeter.
26 EKİM 2012 CUMÂ, 26.10.2012 17:58 TRABZON.

Fotoğraf: Kadir Yeter. Abdullahpaşa Çeşmesi. 2012