Her azâba tâlibim; yaklaşıyorsa bayram!
Sezgilerim yanılmaz; yine, gam çekeceğim.
Sürâhi, suya hayran; serin ter dökeceğim,
Keskin bıçaklı kasap; varsa, ser vereceğim!.
Usta elinden olsa, sıcak kan dökeceğim!...

Kesilmek: Boyun borcum, doğuştan kurbanlığım!
Kadir’den kurbanlığım, derimi sökeceğim!
Sağ budum lezzetlidir, boynumdan düşeceğim!
Ayağıma üç ilmek, kendiri düreceğim!
Sorsalardı doğarken: Kurbanlık geleceğim!...

Sar başıma çıngırak! Günâhımız ses vermek!
“Öl”! denilen bayramda, son bir tutam ot yemek!
Bıçağınız keskinse, borcumdur boyun eğmek!
Kimseye dağıtmayın! Budum yetmez kimseye!
Hazır kurbanlık geldim, sözüm yok söylemeye!...

Kemiklerim kıkırdak, henüz hayâta tâze,
Kaldırmayın ne olur, ortada yok cenâze!
Kemik unu yap- gönder, kanımla öğün beze!
Kıkırdak kulaklarım, “Nidâs”a benzer tâze!
Kimseye söylemeyin! Ölmedim; döndüm öz’e...

Azâbına tâlibim, yanayım özünüze,
Siz kimseye ölmeyin; Kurban, Bayramınıza!.

Kadiryeter Kadir Yeter.
22.10.2012 Pazartesi, 03.12- 03.54 TRABZON.

w.edebiyatdefteri.com/siir/659843/azabina-talibim