ülkde öğretmene maddi ve manevi yönden saygı yok. Bunun nedenlerinden biri aile. Çocukları çok kıymetli, kıçlarını öpeceksin.

Şiirin çok güzeldi kardeşim.

Başarıların daim olsun.

Aldığı maaştan çok öğrencileri ile mutlu olan,

Nereden yazdın bu dizeyi be kardeşim? Ben de öğretmenim. İnanın gözlerim doldu. Kendimi o öğretmenin yerine koydum. Ondan bir farkım olmadığını gördüm çok şükür. Geçen hafta 5. sınıf öğrencilerine "Dünyanın Bütün Çiçekleri" adlı şiirini ezberleme görevi verdim. Rol icabı, herkesin kesinlikle bu şiiri ezberlemesi gerektiğini, yoksa ağızlarıyla kuş tutsalar sınıfı geçemeyeceklerini söyledim. O minicik çocuklar, iki sayfa şiiri iki günde ezberlemişler, geldiler takır takır okudular.
Bu şiiri ömür boyu unutmazlar artık.
Sırada "Sol Yanım Acıyor Anne" var. Hele bir bayramdan dönsünler. Onu da hallederiz.

Şimdiki zamanda başlar ayak, ayaklar baş olmuş durumda. Buna rağmen insanlardan sağlam durmasını ve düzgün yürümesini istiyorlar, saçmalık! Öğrenci öğretmene, suçlu polise, hasta doktora saldırıyor. Her durumda da öğretmen, polis, doktor suçlu oluyor. Bu kadar saçma bir mantıkla daha fazla ne beklenebilir ki? Gerilemeden, rezaletten, suç oranlarının artışından başka. Bir toplumda eğer eli kalem tutana, yazana, çizene saygı yoksa; amir-memur çizgisi saçma felsefeler ile baltalanmışsa artık o toplumun dağılmasına, bağların kopmasına şaşmamak lazım. En iyisini Allah bilir. O da malum bize bu zamankinin tam tersini söylüyor. "Bism. Hel yestevilleziyne yalemune velleziyne la yalemun. Sadk." = Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?
Bu ilahi sorunun doğru cevabı "olmaz, bilenler daha efdaldir". Günümüzdeki saçma cevabı ise "olmaz, bilenler her şart ve durumda kesinlikle suçludur." Gerisi malum.