bir kirpiğin diğerine olduğu gibi
yüzüme daha yakın olabilirdi herkes
bu ağızdan kalbime
sütlü ellerime


yakın olabilirdi babaannem
hiç görmediği bir doğuya
biraz kül, süt ve iğne ucuna
yarı hatırladığım o yas zılgıtları
yakın olabilirdi
karadeniz’de bir köy şenliğine


bu ağlak ve gövdeli gökyüzü
bir göz daha sövebilirdi
seyrettiği o şehre


dağıtabilirdi bir düzeni madde
hayal ve ayal kırıklığı içinde
bir akı astarlayabilir
ona kul anılar bırakabilirdi
kaburgalarının üzerinde
o ılık irade


veyahut
bir değilleme olabilirdi ağzım
öpmeseydi bir şair dudağını


ve bir yaprak
daha yavaş düşebilirdi
bir sonbaharda
hissedebilmek için
kulaklarının ardına bıraktığım rüzgarı


ya da fıstık lezzetli, su giyimli
oh sesli o bahçe
açabilirdi koynunu
biz yerine bin sipere


bazı kadınlar taşımak için çok sıcak
anlayabilirdi bunu bazı adamlar


ve yokluğu tütsü sarılmalar
varsın olmasın diyebilirdi
gülüşleri çok çok çocuk bir yar
o vakit
olmaz bir başkasının
yine kendi ellerinden tutar
kendi memelerine dil atar
kendi kendini çocuğu sayabilirdi
bir kadın


veyahut
düşürebilirdi bir erkek dilinden
koca bir sessizliği
son kalesiymiş gibi


jir-mç