bir gün

bir kıyamet kopsa

sesinden tanısam seni

yankısının sulara bıraktığı kıpırtıdan

anlasam sen olduğunu

ayak seslerinde bir telaş

güneşe dokunmuş

ellerinle çıkıp gelsen



umut yorgunu

ezgiler dursa dilnde

büyülenmiş yıldızlar

birer birer düşerken dudaklarından

yeni bir gökyüzü çizsem gözyaşlarınla

bulutları toplasam

bir bir kirpiklerinden

yağmurla sırılsıklam caddelerde

bitap düşmüş

düşlerimi aramaya koyulsam

kaybolduğum yerlerden

çıkıp gelse sesin yine

güneşe dokunmuş ellerinle

yanarken dokunduğumuz her yer

yerle bir etdiğimiz

bu külden şehirden

hüznü bırakıp kaçalım

dilinden dökülen sözcüklerle

sil baştan

bir ülke yarat bana

kuşat baştan başa

yüreğimdeki ıssız coğrafyayı

sensiz üşümüş tenimde

dayanılmaz ateşler bırak

kuşların göç etmediği

bir mevsim ol dudaklarımda

adı öpünce özlem olan

bak yine su dondu ellerimde

ay kanadı gözlerimde

mavisini param parça etdi gökyüzü

kanadı kırıldı düşlerim kanadı

soluğu

yüreğim gibi yerlerde sürünür

şimdi gözyaşlarında

yeni bir gökyüzü çizsem

uykumda kuşlar kanatlanır

bir orman

bir hiç uğruna yakar kendini

aşkına düşer yine yüreğim

sesinin uçurumundan çek al beni