0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
653
Okunma
Bir gün çıkıp geldi çat kapı
Kırdı tüm kapıları
Tarumar etti kalbimi, ömrümü
ve delik deşik etti böğrümü
Kurşuna dizdi
ölüme mahkum kimse gibi Mezarsız bir ceset gibi yığılı kaldım
bilmedim bir şehrin en tenha köşesinde
Çaldı umutlarımı
yarına dair sevinçlerimi, neşemi
Bir çarenin içine koyu verdi gitti
Ve bütün varımı yoğumu Hatta ondan sonra ki enkaz yığıntısını
gömü verdim ellerimle içime.
Ne çok arar oldu
Bugünüm dünü mü...
