Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle,
işte yine seni bulup kaybettiğim yerdeyim.
İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor;
Ya seni içime gömmeli ya da artık içimden söküp
atmalıyım.
Ama her ne olursa olsun susmalıyım. Hangisi daha zor, hangisi daha acı...
Bir yol arıyorum kendime, bulduğum tüm yollarsa
sana çıkıyor..
Kapanmalı artık gözlerim.
Sonsuz bir karanlıkta tek başıma yürümeye devam
etmeliyim... Yürümeliyim ardıma bile bakmadan, Nasılda acımasız zaman. Nasıl da yüceltmiştim seni
gözümde.
Tutup kendi ellerimle koymuştum en yükseğe,
Sonra keyifle izlemişim yüceliğini.
Ama yine ben bitirmeliyim. Tutup kollarından
indirmeliyim olduğun yerden. Ya da seni ölene kadar yaşatmalıyım içimde..
Ne kadar zor bir karar..!
Bir yanım: “Bir daha kimse, hiç kimse onun kadar
çok sevilmeyecek”, derken, bir yanım sakin, sessiz.