3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1475
Okunma
Gözyaşlarımı senin görmenden,
Utanıyorum bilirmisin?
Sıkılıyorum bende mutsuzluğumdan.
Onun içindir arada, sırada kaybolmam.
Senide mutsuz etmemek adına yani;
Ne yapabilirim ben hiç mutlu olmadımki!
Gülmedim bile kahkahalarla ulu orta.
Tek gülebilme şeklim,mahçupca olan,
Ürkek tebessümlerim!
Çok sevilmedim,hiçde şımartılmadım,
Çocukken bana sıra gelmedi sevilmekte;
Anca bayramlarda öperlerdi bizi.
Kucaklamazlar bile ayıp derlerdi.
Çokta değerli değildik,başka evlerde.
Annesiz büyüdük,uzak şehirlerde.
Kimi sevdiysem yoktu,annem gibi.
Zamansız gidiyordu her seferinde.
Halen utanıyorum ben gözyaşlarımdan!
bu bayramdada anne-babadan ayrı çocuklara ithaf ettiğim bir şiiirmdir.
Cevap Yaz