İzmir gel diyor.
Anılar besliyor aşkım.
Vapurlar geçiyor körfezden.
Nice aşıklar kavuşuyor.
Kalabalık,iskelede..
Karşıyaka’da bayram havası.
Sonra tranvay süzülüyor.
Sahilden geçerken.
Güvercinler uçuşuyor,
Etrafımda çiçekçi kızlar.
Bilmesede seni anlatıyor,
Abe dinle ne diyeceğim,
Diye önümü kesen,
Esmer tenli falcı kadınlar.
Sonra adımlarım kısalıyor.
Başımda martılar dolaşıyor.
Gözlerimde yine sensizliğim.
Uzun,uzun bakıyorum,
Alsancağa,Konağa..
Sesini dinliyorum.
Denizin mavisinde.
Su gibi geçiyorsun,
Ellerimin arasından.
Yabancı insanların,
Gözlerine bakıyorum.
Öylesine anlamsız.
Geçtiğin yollarına düşüyor.
Eylülün,sarı yaprakları.
Adını fısıldadığım;
Kaldırımdan yürüyorum.
Bu ne çok kalabalık..
Bu kadar insan,nereli?
Yoksa İstanbul’lumu?
Aşk İzmir’li değilmi?
Yoksa aşk;Ankara’lımı?
İzmir gel diyor sana,
Bense kavuşmalı!