Duruyor umudumun ayak sesi
Gözlerimi sımsıkı kapıyorum gerçeğe
Kasım öncesi
Sessizlik ertesi
Matem uğulduyor kulaklarımda
(Sussa ya yokluğun hoyrat izleri!
Bıraksa ya peşimi! )


Annemin yastığını koklayıp uyumak istedim dün gece
Simsiyah saçlarını ellerimle taramak
Pamuk yüzüne onlarca öpücük kondurup şımarmak
-Tabi ki ardından şımartılmak-
Hiç büyümemişim gibi
Ölüm henüz uğramamış gibi yakınımıza
Sevdiklerimizin sözleşmesi varmış gibi Allah’la
Sonsuza kadar, sonsuzluk kadar yaşamak…


Ki yaşamak yaşatmaktı hayallerimizi
İçinde siz de vardınız
İyi ki vardınız!
Olmalıydınız
Zira hiçbir sevinç tam değildi yokluğunuzda.
Farkında mıydınız?
Varlığıma nakşedilmişti ağzınız, burnunuz, kulaklarınız
Yüreğiniz yüreğime tam oturmuştu
Ne fazlaydınız, ne de azdınız
İyi kesim bir elbise gibi
Ne de şık tamamlamıştık birbirimizi.


Yol boyu uzayan gölgelerimiz teğet geçerken birbirini
parmaklarınızı yok saydığınızı anımsayıp saklıyorum ellerimi
elsiz, dilsiz bir elçi gönderiyorum size uzaklardan
kalp gözünüzle karşılayın istiyorum onu
zira;
eşgali emsalsiz.
siz bilirsiniz.
siz bilirsiniz.