Başımı delikten çıkarsam
balyoz yiyecek gibi
hissediyorum.
İnek memesine yapışmış
buza misali emiyorlar
bütün neşemi…
Bir işveren şöyle demişti:
“Kusura bakma, seni işe alamam. Bu şehirde ailen,
karın ve çocukların yoksa
bir ay sonra işi bırakıp gitmeyeceğini
nasıl bilebilirim?”
“Bilemezsin.” Dedim.
“Emek veriyor, eleman yetiştiriyorum.”
“Ertesi sabah yataktan çıkacağının garantisi yok. Ayrıca fotoğraf stüdyosu satış danışmanlığı için evlenmem ya da annemi bu şehire getirmem söz konusu değil.” Dedim ve çıktım oradan.
Umarım düzecek birini bulmuştur.

Başımı delikten çıkarsam
balyoz yiyecek gibi
hissediyorum.
Ateş karşısında çalışmayanlar
cehennemden bahsediyor.
Her şeyi biliyor
siyaset, spor, sanat, tanrı
hakkında konuşan
ağızları…
Elleriyle ayırmış bekliyorlar
ruhlarını…

Tanımadığım kadının cenazesini
taşıyor
ekmek gibi sıcak
ellerim…

Başımı delikten çıkarsam
balyoz yiyecek gibi
hissediyorum.
O hatayı bir kez yaptım
otuz küsur yıldır
burdayım…