Bir türlü tükenmiyor bu ıssız gecelerim,
Saçlarında gezinen ellerim yetim kaldı.
Öyle özledim ki ben, gül kokan nefesini,
Seni hep sarmalayan kollarım yetim kaldı

Sevdamız yüreğimden koparıldı, söküldü
Kavuşma ümitlerim söndü, dünyam yıkıldı,
Öksüzlüğüm kaderin tuzağına takıldı,
Bülbüllerim perişan, güllerim yetim kaldı

Bitmiyor hiç çilesi, derdi, alın yazımın,
Günleri sanki hazan, baharımın, yazımın,
Düzeni pek tutmuyor, şimdi gönül sazımın,
Mızrabım kırık dökük, tellerim yetim kaldı

Yokluğun bir işkence, hasretin bil ki, cefâ,
Bilmem ki, bu derdime kimler bulacak şifâ,
Ne gün dönecek diye, baktırdım da kaç defa,
Fincan telvelerinde fallarım yetim kaldı

Ne şevk kaldı ömrümde, ne lezzet, ne de bir tat,
Yüreğimde birikmiş elemler, dertler kat kat,
Vuslat günlerimizde hani her gün, her saat,
Sana “Bir tanem” diyen dillerim yetim kaldı