Şimdi geceleri rüyama düşen bir demet anemon,
Ve bu düşüşle yangın yeri kalbim,
Ellerimde mor renkli anemonlarla kâbusa koşuşum,
Dalgaların üflediği lir sesli rüzgârlarla gelen ayrılık,
Ayrılıkla savrulan küller…

Şarkıların kuytularda bir yerde eş zamanlı çığlıkları,
Ansızın firar eden gözler,
On iki havari Kudüs’ün kalbine değdi
Ben ölümü istedim, akşam ezanlarında,
Babil’de memat, Tebriz’de hayat,
Kalbine değdi Kudüs’ün on iki havari…


Ve ellerinde anemonlar, karula yakalı denizciler
Camadan kamçısıyla nur yüzlü âşıklara değen,
Hüma’nın kanatlarında ölüme uçtular,
On ikisi de hallerinden memnundular…


Abosa!!!

Dişbucak ağacının sert yapraklarında can çekişen sevdalılar,
Duyun anemonların tazelediğini,
Tatlarında bir farklılık var meyvelerin.
Kalbimin polenlerinde gezdirdiğim kelebeklerin kısa ömürleri.
Ve kıbleme değen uzun zülüflerinin
Kanlı gözyaşlarındaki safilik.
Sepiyolit, beyazlığını avuçlarıma serp,


Kanlı anemonlarla içimin sahillerine inen,
Duy! Âşıkların ümitsizliğini,
Ellerinde kuru yapraklarla gezen,
Yeşert artık umutsuz çiçekleri…

Opaktan elbisenle ezip geçme beni…
Kanlı anemonların hayat kaynağı,
Sen duy sesimi…


KEFaret