geceleyin üstümü ört
incir yapraklarıyla
üşümesin
düşüncelerim yanlızlıkta
karanlığın fişini çek
aç ayın lambasını
ürpermesin içerim
yanlız kaldığımda
yıldızlara söyle
en güzel elbiselerini giysin
parlak ve canlı
bu gece sofram
fakir sensizlikten
ve sessizlikten
kim ne yapacak
benim gibi adamı
elde yok avuçta yok
ne sunabilirim sana
saf ve temiz yürekten başka
buda
senin pazarında
para etmez
var düş git yoluna
ıslığında kaybolursa
zamanın rengi
şuh kahkalar
boğar beni
kemik yığını gövdem
cılız gölgesiz
gözlerim dışarı fırlayacakmış
gibi yerinden
bir ciğara olsada
içsem
efkarını dünyanın
tüttürsem
her içime çekişte
deniz kokusunu
bakma sen
öksürük nöbetlerime
bu gövdeyi daha taşır
bu ciğerler
açlık var canda
yemeğe değil
amma sevgiye
bundan böyle
ne sıcaklığı umut olur
nede
tüm düşüncelerime
kahrolası hayatta